De eerste maand

Ja, Januari al weer. De eerste maand van het jaar. En die is al weer voor de helft om. De eerste week al weer druk in de weer in Assen. De sollicitant is het niet geworden, zodat de opdracht wordt uitgebreid naar vier dagen per week. En tot, naar het zich laat aanzien in iedergeval 1 april. Nee, geen grap.Daar ben ik dus nog even druk mee. Alle potentiële opdrachtgevers moeten nog even geduld hebben voor ze me mogen inhuren.


Verder heb ik mijn belofte ingevuld en contact gelegd met mijn creatieve vriendin over haar mogelijkheden. We moeten nog een datum plannen om fysiek bij elkaar te gaan zitten, maar het begin is er.


Voor mijn eigen toko had ik heel handig backup's gemaakt van mijn laptop die op instorten stond. Mijn nieuwe laptop heeft Windows Vista met een mailsysteem dat mijn outlook weigerde te importeren.Dus ik ben redelijk veel mails kwijt, vooral van GCE, met handige tips en trics en informatie. Gelukkig kreeg ik support en de gegevens weer doorgemaild van X- sitepro. Kon ik weer verder met mijn landingspage+.
Het komende weekend heb ik helemaal geblokt voor dit feest. Vanaf zaterdagmorgen tot zondagavond is het uitsluitend GCE.


Het idee wat ik heb uitgewerkt kan ik nog steeds volledig achterstaan. Ik zie het helemaal voor me. Terwijl ik dagelijks onderweg ben ontdek ik al denkende weer nieuwe mogelijkheden die toegevoegd kunnen worden.
Je kan natuurlijk alles "klaarzetten" voor de klant. Die gaat winkelen tussen alle mogelijkheden. Omdat de site altijd toegankelijk blijft kan het boodschappenmandje steeds verwisseld worden.

De kunst is denk ik om te laten zien, dat nadenken over je uitvaart en hoe je alles geregeld wilt hebben, niet zoiets is als doemdenken. Maar iets wat is van deze tijd. Je verzekert wel het gebeuren, maar hoe het gebeurt wil je niet over nadenken. Niet zo leuk voor de achterblijvers.


Verder heb ik de laatste tijd wel meer problemen met electronica. Vanavond dook ik in een conference call over de Resocard. Vervolgens wilde de (dec)telefoon niet. Mijn schoondochter deed de Sint Vitusdans omdat het apparaat regelmatig uitvalt.
Ik log in op het scherm en heb dat nog twee maal gedaan omdat ik er steeds uitgewerkt werd. Dus ik heb uiteindelijk een conference call gehad met beeld en zonder geluid.


De resocard is trouwens een geweldig stukje techniek dat je lichaam helpt en ondersteunt. Het heeft zijn oorsprong in de bio-resonansie en bio-energetica en werkt op celniveau.
Wil je er meer van weten kijk dan even op http://www.gezondheid-ondersteuning.nl/ Ik gebruik zelf regelmatig een strip en merk het verschil. Vooral de strip energy werkte zo goed dat ik hem maar een paar dagen heb afgedaan omdat ik door het huis stuiterde. Het hielp iets te goed.


Afgelopen zondagmiddag zijn we met een groep vrienden uit Cuijk naar de pronkzitting aldaar geweest. Voor wie niet weet wat een pronkzitting is: dat zijn optredens van amateurs als voorloper van het carnaval.
In Cuijk heet de carnavalsvereniging (stichting moet ik eigenlijk zeggen) De Nölers. Er worden in de schouwburg vier voorstellingen gegeven over twee weekenden. Je praat dan over zes uur puur amusement. Amateurs ja, maar van hoog niveau. De buuts zijn natuurlijk de juweeltjes van de avond. Kortom, ik heb genoten van 16.00 uur tot 22.00 uur. En toen nog naar huis. Om 23.30 ging het licht uit, letterlijk.
Echter.... om vijf uur ging de wekker weer. Maar als je eenmaal weer in de running bent gaat het weer.


Dan heb ik deze week nog twee dingen die ik ernstig moet gaan doen. De spullen voor de accountant gereed leggen voor onze afspraak en de tekst voor mijn bussines-site voltooien. De mevrouw die dit voor me doet had me eind van het jaar gepord, maar toen kreeg ik het niet allemaal geregeld.
En de accountant moet de jaarcijfers van mijn BV deponeren. Eigenlijk doe ik dat, maar feitelijk doet hij dat.


Morgenavond ga ik naar een vriendin die de gevolgen van het ouder worden bij mij vakkundig te lijf gaat. Onbegonnen werk natuurlijk, de natuur gaat zijn eigen gang, maar ik mag graag tegensputteren.
Dan heb ik weer een rit naar Cuijk. Ja, alweer.


Eerst moet ik morgenmiddag na het werk mijn oudste zoon vanuit het noorden weer naar huis transporteren. Hij heeft zijn enkel gebroken en zijn banden gescheurd en beweegt zicht voort met krukken. Autorijden is verboden (uiteraard), maar voordat hij dat wist, is hij tussen kerst en oud en nieuw naar Noorwegen gereden. In het ziekenhuis hier was meegedeeld dat zijn enkelbanden gekneusd waren. Toen zijn been dikker werd vonden vrienden in Noorwegen het toch verstandiger daar eens naar het ziekenhuis te gaan. Na enkele foto's bleek een dubbele breuk zichtbaar te zijn en men wist daar te vertellen dat de banden gescheurd waren.


Gelukkig had hij een goede verzekering en een broer die hem wel wilde gaan ophalen. Die is met het vliegtuig heen gegaan en hem de volgende dag terug gereden. Het was wat zwaar weer dus de overtocht per boot was nogal schommelig. Dat was dus een aardig probleem als je twee krukken en één been ter beschikking hebt. Maar hij is weer thuis en laat zich van huis naar het noorden en van het noorden naar huis rijden. Moe moet er toch werken, toch?


Intussen bepeins ik onderweg nog meer plannen voor nieuwe ondernemingen. Bij de volgende bijeenkomst ga ik eens wat contacten leggen met ondernemers uit mijn groep. We willen jointventures, en misschien kan ik voor sommige mensen wat betekenen.

Er zijn ook best fysieke dingen die ik via een site wil promoten, maar dan eigenlijk via een site van mij met een verbinding waar het product vandaan komt.
Dus je koopt een boek bij mij, maar hij wordt verstuurd vanuit een centraal magazijn. Ik zou niet weten waar ik goederen op moest slaan. Maar dat kan nog komen natuurlijk, alles gaat met kleine stapjes vooruit, ook denkprocessen.

Als iets onmogelijk lijkt, houdt dan de deur op een kier voor de mogelijkheid, dat het toch mogelijk is.